Interview met Willem Croese op AltcountryForum.nl
Martin van de Vrugt: ,,Ik leef voor de muziek, maar ik kan er niet van leven”
Ik kan mijn bek niet houden
Door: Willem Croese
Ze zijn er echt, muzikanten die maatschappelijk betrokken zijn en die ook nog eens leven voor de muziek. Singer-songwriter Martin van de Vrugt uit Deventer is zo iemand. Hij heeft in mei dit jaar zijn vijfde solo cd in eigen beheer uitgebracht, ‘Road To Rapture’ is de titel van het album. Hoog tijd om deze man op te zoeken.
Martin van de Vrugt
Foto: Ron Visser
In een buitenwijk aan de rand van de stad woont Van de Vrugt met zijn gezin in een rijtjeswoning. Op de zolderetage heeft de muzikant een studio, waar hij urenlang oefent en nieuw materiaal schrijft. Het interview doen wij in de tuin. De zon schittert op het kale bolletje van de Deventernaar. De gastheer serveert koffie. Ietwat nerveus kijkt hij diep in zijn beker, maar vrij snel daarna oogt hij meer dan ontspannen.
De Schaduw Blijft
In het najaar van 2006 gaat Van de Vrugt in een dikke Volvo met airco naar Den Haag met de toenmalige Deventer wethouder Jos Fleskes. Op het plein voor het Tweede Kamer gebouw, organiseren kunstenaars de actie ‘De Schaduw Blijft’. Het is de tijd van minister Rita Verdonk, die ervoor pleitte om illegalen over de grens te zetten.
,,Het was te walgelijk voor woorden hoe zij van die mensen afwilde”, reageert Van de Vrugt fel. Tijdens de actie speelt hij zijn muziek. Zijn cd ‘Count The Better Days’ is net uitgebracht. Zijn teksten raken tot diep in de harten van de luisteraars, vooral die van de song ‘Light Caught In Clouds’.
,,Dit nummer is mijn reactie op de vuurwerkramp in Enschede. Mensen vertellen hier van alles over, zelfs deskundigen. Vrij snel is men het verhaal vergeten. Mijn thema is breder, want je moet dergelijke dingen niet vergeten.”
Uiteindelijk draagt Van de Vrugt het liedje op aan het lot van de illegalen die in Nederland zijn. Na de verkiezingen van november 2006 worden de plannen van Verdonk door het parlement naar de prullenbak verwezen. Er komt zowaar een ‘generaal pardon’ voor hen die jarenlang door de overheid aan het lijntje zijn gehouden.
,,Ik ben blij dat het voor die mensen redelijk goed is afgelopen, maar ik blijf de wereld kritisch volgen. Iedere dag lees ik de krant en ik ben langs de randen van de politiek actief”, zegt Van de Vrugt.
Boodschap
Op zijn laatste cd staat de song ‘We Didn’t Teach Our Children’. Het gaat over het vrijlaten van jongeren, zoals in de jaren zestig van de vorige eeuw is verkondigd. ,,Nu zijn er spanningen. Men klaagt over jongeren, terwijl wij hen zelf hebben opgevoed.”
Dat eeuwige najagen van groepen mensen is Van de Vrugt meer dan beu. De economische voortgang heeft volgens hem steeds om meer en meer gevraagd. Egoïsme is de Deventernaar geheel vreemd. ,,Ik kan mijn bek niet houden. Natuurlijk ben ik geen Don Quichote, maar ik kan mensen met mijn muziek wel aan het denken zetten.”
De snaren
Als knulletje van elf jaar oud begint Martin van de Vrugt met een ukelele. ,,Je weet wel zo’n ding met snaren erop”, grapt hij. ,,De vader van mijn schoolvriendje Stefan Lievestro speelde gitaar en dat vond ik geweldig. De overstap naar de gitaar was door mij snel gemaakt.”
Door eindeloos op zijn kamertje te pingelen maakt hij het instrument zich eigen. Neil Young, Bob Dylan, de oude Fleetwood Mac, Todd Rundgren en Bruce Cockburn zijn de muzikanten waar hij veel naar luistert. Zij zorgen ervoor dat Van de Vrugt zijn gitaren ‘goede vrienden’ noemt.
,,Een gitaar moet zeer goed onderhouden en bespeeld worden. Iedere gitaar kan mij nummers schenken. Op mijn zestiende liet ik een gitaar bouwen. Wouter Planteijdt speelde eens op dit instrument. Hij kreeg tranen in zijn ogen, terwijl hij zei ‘belletjes’ te horen. Overigens nu kun je heel wat auto’s kopen voor het bedrag wat deze gitaar waard is. ”
Solist
In 1980 is Van de Vrugt een straatmuzikant. Hij werkt zich daarna op door in kleine zaaltjes te spelen. Het publiek raakt onder de indruk van zijn muzikale kwaliteiten. Zijn liedjes ontroeren mensen. ,,Ik wil ze verhalen vertellen. Als ik één persoon hiermee geraakt heb ben ik tevreden.”
Nu nog speelt hij het liefst in kleine theaters, zolang hij maar geen achtergrondmuzikant is. Contact met het publiek is voor hem belangrijk. Dat toeschouwers op zijn vingers kijken is geen enkel probleem. Overigens bijna altijd vertelt Van de Vrugt iets over het nummer dat hij ten gehore brengt. Covers speelt hij zelden. ,,Je schildert Rembrandt toch ook niet na.”
Eigen beheer
Contracten met platenbazen vindt de muzikant een ‘ingewikkeld gedoe’. Van de Vrugt is enigszins wars van wat anderen zeggen dat hij muzikaal moet doen. Hij geeft de voorkeur aan het uitbrengen van cd’s in eigen beheer. Bovendien biedt de computer en internet zoveel mogelijkheden. ,,Als ze mijn muziek en boodschap maar horen.”
Martin van de Vrugt
Foto: Ron Visser
Intussen is zijn solo carrière vijf cd’s rijk, namelijk: 2000 ‘Sunset Moonshine’ – 2002 ‘Redux’ – 2004 ‘Know/Feel’ – 2006 ‘Count The Better Days’ – 2009 ‘Road To Rapture’. Deze schijven zijn stuk voor stuk opgenomen in zijn eigen studio.
,,Hoe meer knoppen tussen de muzikant en luisteraar zitten, des te slechter het wordt. Daarom beperk ik mij tot goede microfoons, een mengtafel en computer. Dat is echt voldoende. Mijn laatste cd heeft het geluid dat dicht bij de klank komt die ik in mijn hoofd heb zitten.”
Het streven van hem is om ieder jaar een cd uit te brengen, maar het gemiddelde ligt rond de twee jaar. De verklaring hiervoor is dat Van de Vrugt ook andere muzikanten produceert, zoals onlangs ‘Rosa Sky’ met hun debuut cd ‘Sweet Surrender’. Net als voor zijn eigen opnamen steekt hij al zijn energie en creativiteit in dergelijke projecten.
Leven
Martin van de Vrugt: ,,Ik leef voor de muziek, maar ik kan er niet van leven.” Het maakt hem niet zoveel uit. Zolang met de regelmaat van de klok in concertzalen gespeeld wordt en cd’s het daglicht zien is zijn doel bereikt. Productief is de Deventernaar zeker, want hij heeft meer dan duizend songs op de plank liggen en nog steeds komen er vele bij.
Zijn geest laat hij dwalen door afstanden van ruim honderd kilometer te fietsen. ,,Op die momenten komen de meest fantastische ideeën.” Thuis doet hij het huishouden en de muzikant vangt zijn tienerkinderen op. Zijn vrouw verdient de kost. Martin van de Vrugt is op deze manier een onafhankelijke muzikant.
Na het interview veegt hij het zweet van zijn voorhoofd. Een glas water biedt enige afkoeling. Nog even een sigaretje roken voor ons afscheid. Van de Vrugt glundert, want praten over zijn muziek vindt hij minstens zo belangrijk als spelen. Kortom wij hebben hier echt met een singer-songwriter te maken die zijn ‘vak’ meer dan lief heeft.
Websites:
http://home.planet.nl/~vrugt042
http://www.myspace.com/martin
http://martinvandevrugt.hyves.nl
Video’s:
http://www.youtube.com/user/MartinvandeVrugt
Cd’s:
2000 ‘Sunset Moonshine’
2002 ‘Redux’
2004 ‘Know/Feel’
2006 ‘Count The Better Days’
2009 ‘Road To Rapture’
Boekingen:
vrugt@planet.nl
031570 – 653782 / 06 -13872054
Gepubliceerd 23 september 2009 AltCountryForum.NL